Research Article
BibTex RIS Cite

Nasîrüddîn-i Tûsî’nin Değerler ve Din Eğitimi Anlayışı

Year 2025, Volume: 25 Issue: 2, 547 - 566, 30.12.2025

Abstract

Bu makale, Nasîrüddîn-i Tûsî’nin değerler ve din eğitimi anlayışını onun ahlâk, mantık, tasavvuf ve kelâm eksenli eserleri üzerinden bütüncül bir çerçevede incelemektedir. Literatürde Tûsî daha çok mate-matik, astronomi ve felsefe alanlarındaki katkılarıyla öne çıkmakta; eğitim felsefesi ve din eğitimi görüşleri ise çoğunlukla dağınık ve parçalı biçimde ele alınmaktadır. Çalışma, özellikle Ahlâk-ı Nâsırî, Esâsü’l-İktibâs ve Evsâfü’l-Eşrâf başta olmak üzere ilgili metinler arasında erdem ahlâkı, değerler, ailevî ve toplumsal eğitim ile din eğitimi ilişkilerini bir araya getiren sistematik bir model ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu çerçevede makalenin temel problemi, Tûsî’nin değerler ve din eğitimi anlayışının hangi ilkeler etrafında şekillendiğini ve bu anlayışın klasik İslam eğitim düşüncesi içindeki yerini nasıl konumlandırdığını belirle-mektir. Araştırma, nitel araştırma yaklaşımı içinde konumlanmakta ve nitel doküman analizi yöntemiyle yürütülmektedir. Birincil veri kaynağını Tûsî’nin ahlâk, siyaset ve tedbîr-i menzil eksenli metinleri ile man-tık ve tasavvuf içerikli eserleri oluşturmaktadır. Bu metinler, kurumsal neşir ve çevirilerin erişilebilir sü-rümlerine dayalı olarak sistematik biçimde taranmakta; veriler kavram temelli kodlar (fıtrat-din uyumu, alışkanlık-çevre-öğretmen, bilgi-amel ilişkisi, gelişim dönemleri, teşvik-inzâr dengesi, din-felsefe ardışıklığı, ibadetlerin eğitsel işlevi) üzerinden sınıflandırılmaktadır. Elde edilen bulgular, klasik İslam eğitim düşünce-si ve çağdaş din, karakter ve değerler eğitimi literatürüyle karşılaştırmalı bir okuma zemininde tartışıl-makta; böylece Tûsî’nin kavram örgüsünün güncel terminolojiyle kesişen ve ayrışan yönleri ortaya konul-maktadır. Analiz, Tûsî’nin eğitimi insanın şehevî, gazabî ve aklî kuvvelerinin itidal doğrultusunda terbiye edilmesi ve tekrarlanan fiiller yoluyla alışkanlıkların, alışkanlıklar üzerinden de ahlâkî mizacın şekillenmesi olarak kavramsallaştırdığını ortaya koymaktadır. Aile, sosyal çevre ve “hikmet sahibi öğretmen” figürü, kişiliğin oluşumunda kurucu unsurlar olarak öne çıkmakta; çocuğun isimlendirilmesinden oyun arkadaşları-nın seçimine, ev içi iklimden mahallenin ahlâkî yapısına kadar pek çok unsur din ve değerler eğitiminin parçası hâline gelmektedir. Çocukluk, alışkanlıkların en hızlı yerleştiği dönem olarak; gençlik ise taklitten tahkike geçişin, yani inanç ve davranışların aklî delillerle temellendirilmesinin zorunlu olduğu evre olarak betimlenmektedir. Bu bağlamda Tûsî, öğretimde kolaydan zora ve somuttan soyuta ilerlemeyi, kısa risale-lerden şerhlere ve burhânî nitelikli kapsamlı metinlere doğru kademeli bir okuma programını ve tekrar, alıştırma, müzakere üçlüsünü bilginin melekeye dönüşmesinin ana ilkeleri olarak önermektedir. Çalışmanın bir diğer bulgusu, din-felsefe ardışıklığının Tûsî’nin eğitim tasavvurunda merkezî bir rol oynadığıdır. Din, “ilk öğretmen” olarak erken dönemde taklit yoluyla inanç, ibadet ve ahlâkın temelini atmakta; felsefe ise “ikinci öğretmen” sıfatıyla gençlik ve olgunluk döneminde aynı yolun hikmetini burhânî delillendirmeyle derinleştirmektedir. Bu ardışıklık, müfredatta Kur’an kıraati, temel ibadet bilgisi, peygamber kıssaları ve ahlâkî hikâyelerle başlayan; orta düzeyde kelâmî metinlerle devam eden ve ileri aşamada mantık ve felsefe tahsiliyle tamamlanan bir sıralama önerisine dönüşmektedir. Namaz, oruç, hac ve zekât ibadetleri, bir yandan nefsin şehevî, gazabî ve aklî kuvvelerini itidal ekseninde dengeleyen benlik terbiyesi alanları; diğer yandan empati, kardeşlik, sosyal adalet ve kamusal sorumluluk gibi toplumsal erdemleri pekiştiren pratik-ler olarak yorumlanmaktadır. Makale, sonuç olarak, Tûsî’nin fıtrat-din uyumu, alışkanlık ve ikna üzerinden karakter inşası, sevgi-adalet dengesine dayalı eğitim iklimi ve yetenek temelli yönlendirme ilkelerine da-yanan çerçevesinin, anakronizme düşmeden okunduğunda güncel din ve değerler eğitimi tartışmalarına tarihî derinliği olan kavramsal katkılar sunduğunu göstermektedir. Ayrıca Tûsî’nin teleolojik, saadet mer-kezli ufku, seküler karakter ve değerler eğitimi modelleriyle mukayeseye imkân veren ve modern tartış-malar için referans niteliği taşıyan bir teorik konumlanış sunmaktadır.

References

  • Abdullayeva, F. Sh. “Nasiriddin Tusi’s philosophical views on education and upbringing”. New Renaissance 2/3 (Mart 2025), 1607-1611.
  • Ağca, Cihat - Meydan, Hasan. “Yedinci Sınıf Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Ders Kitabının Kök Değerlerin Öğretimi Açısından İncelenmesi”. Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 9/1 (Haziran 2022), 94-116.
  • Alsuhaymi, A. O. - Atallah, F. A. “The Role of Ritual Prayer (Ṣalāh) in Self-Purification and Identity Formation: An Islamic Educational Perspective”. Religions 16/11 (Ekim 2025), 1347.
  • Ansoriyah, F. vd. “Identifying public value of zakat management organizations: a review of muzaki’s perception”. Dinika 8/1 (Nisan 2023), 1-21.
  • A’rafî, Ali Rıza. “Nâsiruddîn Tûsî”. çev. Nurcan Altun. Müslüman Âlimlerin Eğitim, Öğretim ve Temelleri Üzerine Görüşleri. ed. Ali Nakî Fakîhî - Mehdi Ebû Ca‘ferî. 2/19-80. İstanbul: el-Mustafa Yayınları, 2017.
  • Arıkan, Hülya. “Ahlâk-ı Nâsırî ve Ahlâk-ı Alâî’nin Mukayeseli Kaynak Analizi””. Danişname Beşeri ve Sosyal Bilimler Dergisi 2 (Mart 2021), 89-125.
  • Azadpur, M. “On the Philosophical Shi‘ism of Nasir Ad-Din Tusi”. Maghreb Rev 43/2 (2018), 140-153.
  • Ballay, Ute. “The Astronomical Manuscripts of Naṣīr Al-Dīn Ṭūsī”. Arabica 37/3 (Kasım 1990), 389-392.
  • Baltacı, Ali. “Nitel Araştırma Süreci: Nitel Bir Araştırma Nasıl Yapılır?” Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 5/2 (Aralık 2019), 368-388.
  • Caidi, N. “Pilgrimage to Hajj: An Information Journey”. The International Journal of Information, Diversity, & Inclusion 3/1 (Şubat 2019), 44-76.
  • Dastagir, G. “Contextual analysis of the concept of nafs”. Copula 16 (1999), 1-13.
  • Brittanica Editors. “Naṣīr al-Dīn al-Ṭūsī”. Encyclopaedia Britannica. Erişim 24 Aralık 2024. https://www.britannica.com/biography/Nasir-al-Din-al-Tusi
  • MH, Muslim Heritage. “Nasir al-Din al-Tusi””. Erişim 20 Ocak 2025. https://muslimheritage.com/nasir-al-din-al-tusi/
  • Hudlori, F. vd. “A professional and ideal educator in Imam Ghazali’s view”. AMCA Journal of Religion and Society 3/1 (Mart 2023), 1-3.
  • Jabar, Z. S. “Exploring Culturally Responsive Pedagogy in Teaching English”. International Journal of Humanities and Education Research 7/1 (Ocak 2025), 315-322.
  • Jalil, C. R. A. “The Application of Culturally and Linguistically Responsive Pedagogy in English Speaking Classrooms: A Case Study”. International Journal of English Language Teaching 11/2 (Şubat 2023), 72-91.
  • Keyifli, Şükrü. “Eğitim ve Din Eğitimi”. Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 13/2 (Haziran 2013), 103-126.
  • Kıral, Bilgen. “Nitel Bir Veri Analizi Yöntemi Olarak Doküman Analizi”. Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 8/15 (Haziran 2020), 170-189.
  • Kuyumcu, Yeşim. “Nasîruddîn Tûsî’nin Ahlâk-ı Nâsirî Eserinde Talim-Terbiye ve Tedris Üzerine Görüşleri”. Akademik Tarih ve Düşünce Dergisi 8/3 (Temmuz 2021), 984-1001.
  • Madelung, Wilferd. “Nasir al-Din Tusi’s Ethics Between Philosophy, Shi‘ism and Sufism”. Ethics in Islam. ed. R. G. Hovannisian. 85-101. Malibu, CA: Undena, 1985.
  • Martinez-Yarza, N. vd. “The impact of family involvement on students’ social-emotional development: the mediational role of school engagement”. European Journal of Psychology of Education 39 (Haziran 2024), 4297-4327.
  • MTHT, MacTutor History Mathematics. “Nasir al-Din al-Tusi”. Erişim 18 Şubat 2025. https://mathshistory.st-andrews.ac.uk/Biographies/Al-Tusi_Nasir/
  • Miri, S. M. H. - Qobeitizadeh, M. “Explaining the Educational Goals of Children with Emphasis on the Virtuous Approach from the Perspective of Khajeh Nasir Al-Din Tusi”. Pazhuheshname-Ye Akhlaq 14/52 (Ağustos 2021), 69-86.
  • Naderi, M. - Azarshab, M. “Hajj and the Collective Identity of the Islamic Ummah”. Hajj and Ziarah Research Journal 9/1 (Haziran 2024), 157-185.
  • Najafi, M. vd. “Moral education according to Khajeh Nasir al-Din Tusi with emphasis on the principles and objectives”. Marifat 25/4 (2016), 37-50.
  • Nasr, Seyyed Hossein. The Islamic Intellectual Tradition in Persia. Richmond: Curzon Press, 1996.
  • Niyaraki, F. Abolhassani - Ghorbani, H. “The Model of Moral Development from the Viewpoint of Nasir Al-Din al-Tusi”. Revelatory Ethics 8/2 (Şubat 2019), 75-106.
  • Paul, S. A. S. vd. “Parents’ perspectives on home-based character education activities”. Journal of Family Studies 28/3 (Ağustos 2020), 1158-1180.
  • Bertolacci, Amos. “Arabic and Islamic Metaphysics”. Stanford Encyclopedia Philosophy. Erişim 22 Şubat 2025. https://plato.stanford.edu/entries/arabic-islamic-metaphysics/
  • Prasetya, M. D. T. - Rokhman, M. A. “A journey to ethical life: a moral reading of Shakespeare’s Othello through the Nasirean Ethics of Naṣir al-Din al-Ṭūsī”. Lexicon 6/2 (Ocak 2020), 139-155.
  • Robbana, A. vd. “Revisiting socioeconomic development hypothesis: does zakat matter for OIC member countries?” Journal of the Knowledge Economy 15 (Ocak 2024), 14379-14404.
  • Sak, Ramazan vd. “Bir Araştırma Yöntemi Olarak Doküman Analizi”. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi 4/1 (Mayıs 2021), 227-256.
  • Seyidbeyli, Maryam. “Life and Activity of Nasir Al-Din al-Tusi”. History of Science and Technology 10/2 (Aralık 2020), 353-367.
  • Sheykh, A. vd. “Comparative Study of Educational Objectives from the Perspective of Makhtumkuli Faraghi, Molla Ahmad Naraqi, and Khwaja Nasir al-Din Tusi”. Journal of Study and Innovation in Education and Development 4/4 (Ocak 2024), 125-139.
  • Sıddık, İsa. Tarih-i Ferheng-i İran. Tahran: İntişarat-ı Danışgah-ı Tahran, 1363.
  • Şahinoğlu, M. Nazif. “Ahlâk-ı Nâsırî”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. Erişim 27 Aralık 2024. https://islamansiklopedisi.org.tr/ahlak-i-nasiri
  • Şirinov, Agil. “Tûsî, Nasîruddin”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. Erişim 27 Aralık 2024. https://islamansiklopedisi.org.tr/tusi-nasiruddin
  • Tûsî, Nasîruddîn. Awsaf al-Ashraf. PDF: Al-Islam, 1991. https://www.al-islam.org/printpdf/book/export/html/12009.
  • Tûsî, Nasiruddin. Contemplation and Action: The Spiritual Autobiography of a Muslim Scholar. çev. S. J. Badakhchani. London: I. B. Tauris & The Institute of Ismaili Studies, 1998.
  • Tûsî, Nasiruddin. Kitâbu Esâsi’l-İktibâs fi’l-Mantık. thk. Seyyid Mîrzâ Muhammed Takî Müderris-i Razavî. Tahran: Dânişgâh-ı Tahrân, 1988.
  • Tûsî, Nasiruddin. The Nasirean Ethics. çev. G. M. Wickens. London: George Allen & Unwin, 2010.
  • Tûsî, Nasîrüddîn. Kavâidu’l-Akaid. thk. ʿAllāma Ṭabāṭabāʾī. Necef: el-Matbaʿa el-Haydarîyye, 1964.
  • Tûsî, Nasîrüddîn. Keşfu’l-Murad fî Şerhi Tecrîdi’l-İtikad. Kum: Müessese-i İntişarat-ı İslamî, 1407.
  • Tûsî, Nasîrüddîn. Risale-i fi’s-Seyr u Sülûk. çev. Muhammed Takî Dânişpejûh. Tahran: Anjuman-i Âsâr-i Millî, 1951.
  • Ziai, Hossein. “The Illuminationist Tradition”. History of Islamic Philosophy. ed. Oliver Leaman - Seyyed Hossein Nasr. 465-496. London: Routledge, 1996.

Naṣīr al-Dīn al-Ṭūsī’s Conception of Values and Religious Education

Year 2025, Volume: 25 Issue: 2, 547 - 566, 30.12.2025

Abstract

This article examines Naṣīr al-Dīn al-Ṭūsī’s conception of values and religious education through a comprehensive reading of his works on ethics, politics, household governance, logic, and spirituality. Mo-dern scholarship has mostly highlighted Ṭūsī’s achievements in mathematics, astronomy, and philosophy, leaving his philosophy of education and approach to religious and moral formation comparatively fragmen-ted. Focusing on Akhlaq-i Nasiri, Asas al-Iqtibas, and Awsaf al-Ashraf together with related kalām and pedagogical treatises, the study seeks to reconstruct a systematic model that brings together his reflecti-ons on virtues and vices, moderation, family and social upbringing, and religious education. The central research problem is to identify the key principles that structure Ṭūsī’s conception of values and religious education and to clarify how this conception can be located within the broader landscape of classical Islamic educational thought. Methodologically, the study is designed as qualitative research and employs qualitative document analysis. The primary corpus consists of institutional editions and translations of Ṭūsī’s texts in ethics, politics, household management, logic, Sufism, and doctrine, which are examined in their accessible PDF or critical-print forms. These materials are coded through concept-based categories such as harmony between fiṭra and religion, habit-environment-teacher, the relation of knowledge and action, developmental stages, the balance of encouragement and warning, the sequence of religion and philosophy, and the educational functions of ritual worship. The findings are then interpreted in dialogue with classical Islamic discussions on education, as well as contemporary literature on religious, character, and values education, in order to highlight both convergences and points of tension between Ṭūsī’s fra-mework and modern conceptualizations. The analysis shows that Ṭūsī understands education as the dis-ciplined cultivation of the concupiscent, irascible, and rational powers toward moderation, and as the gradual formation of moral temperament through repeated actions that become stable habits. Education therefore cannot be reduced to transmitting correct information; it must shape character by integrating knowledge, practice, and enduring dispositions. Family, social environment, and in particular the “wise teacher” are presented as constitutive elements in personality formation. From the naming of the child and the choice of wet nurse and playmates to the moral atmosphere of the home, neighborhood, and school, the entire environment is treated as a field of values and religious education. Childhood is described as the stage in which habits are most easily formed, whereas youth is framed as the period in which earlier imita-tive beliefs and practices must be rationally examined and confirmed. On this basis, Ṭūsī defends a peda-gogy that proceeds from the easy to the difficult and from the concrete to the abstract, moving from brief primers to commentaries and finally to comprehensive, demonstrative works, supported by repetition, exercise, and dialogical study. A further key finding concerns the sequential relationship between religion and philosophy in Ṭūsī’s educational vision. Religion functions as the “first teacher,” instilling correct beli-efs, basic rituals, and moral habits primarily through imitation and affective attachment in the early years. Philosophy acts as the “second teacher,” deepening the same path in youth and adulthood by means of logical analysis and demonstrative argument, and thus securing the unity of faith and reason. Within this sequence, prayer, fasting, pilgrimage, and almsgiving are interpreted as practical arenas of values educa-tion that discipline the faculties, structure time and self-observation, cultivate empathy and solidarity, and institutionalize generosity and social justice. The article concludes that Ṭūsī’s fiṭra-oriented, happiness-centered framework, when read without anachronism, offers a historically grounded conceptual resource for rethinking school climate, ritual-based learning activities, teacher formation, and family-school coope-ration in contemporary religious and values education.

References

  • Abdullayeva, F. Sh. “Nasiriddin Tusi’s philosophical views on education and upbringing”. New Renaissance 2/3 (Mart 2025), 1607-1611.
  • Ağca, Cihat - Meydan, Hasan. “Yedinci Sınıf Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Ders Kitabının Kök Değerlerin Öğretimi Açısından İncelenmesi”. Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 9/1 (Haziran 2022), 94-116.
  • Alsuhaymi, A. O. - Atallah, F. A. “The Role of Ritual Prayer (Ṣalāh) in Self-Purification and Identity Formation: An Islamic Educational Perspective”. Religions 16/11 (Ekim 2025), 1347.
  • Ansoriyah, F. vd. “Identifying public value of zakat management organizations: a review of muzaki’s perception”. Dinika 8/1 (Nisan 2023), 1-21.
  • A’rafî, Ali Rıza. “Nâsiruddîn Tûsî”. çev. Nurcan Altun. Müslüman Âlimlerin Eğitim, Öğretim ve Temelleri Üzerine Görüşleri. ed. Ali Nakî Fakîhî - Mehdi Ebû Ca‘ferî. 2/19-80. İstanbul: el-Mustafa Yayınları, 2017.
  • Arıkan, Hülya. “Ahlâk-ı Nâsırî ve Ahlâk-ı Alâî’nin Mukayeseli Kaynak Analizi””. Danişname Beşeri ve Sosyal Bilimler Dergisi 2 (Mart 2021), 89-125.
  • Azadpur, M. “On the Philosophical Shi‘ism of Nasir Ad-Din Tusi”. Maghreb Rev 43/2 (2018), 140-153.
  • Ballay, Ute. “The Astronomical Manuscripts of Naṣīr Al-Dīn Ṭūsī”. Arabica 37/3 (Kasım 1990), 389-392.
  • Baltacı, Ali. “Nitel Araştırma Süreci: Nitel Bir Araştırma Nasıl Yapılır?” Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 5/2 (Aralık 2019), 368-388.
  • Caidi, N. “Pilgrimage to Hajj: An Information Journey”. The International Journal of Information, Diversity, & Inclusion 3/1 (Şubat 2019), 44-76.
  • Dastagir, G. “Contextual analysis of the concept of nafs”. Copula 16 (1999), 1-13.
  • Brittanica Editors. “Naṣīr al-Dīn al-Ṭūsī”. Encyclopaedia Britannica. Erişim 24 Aralık 2024. https://www.britannica.com/biography/Nasir-al-Din-al-Tusi
  • MH, Muslim Heritage. “Nasir al-Din al-Tusi””. Erişim 20 Ocak 2025. https://muslimheritage.com/nasir-al-din-al-tusi/
  • Hudlori, F. vd. “A professional and ideal educator in Imam Ghazali’s view”. AMCA Journal of Religion and Society 3/1 (Mart 2023), 1-3.
  • Jabar, Z. S. “Exploring Culturally Responsive Pedagogy in Teaching English”. International Journal of Humanities and Education Research 7/1 (Ocak 2025), 315-322.
  • Jalil, C. R. A. “The Application of Culturally and Linguistically Responsive Pedagogy in English Speaking Classrooms: A Case Study”. International Journal of English Language Teaching 11/2 (Şubat 2023), 72-91.
  • Keyifli, Şükrü. “Eğitim ve Din Eğitimi”. Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 13/2 (Haziran 2013), 103-126.
  • Kıral, Bilgen. “Nitel Bir Veri Analizi Yöntemi Olarak Doküman Analizi”. Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 8/15 (Haziran 2020), 170-189.
  • Kuyumcu, Yeşim. “Nasîruddîn Tûsî’nin Ahlâk-ı Nâsirî Eserinde Talim-Terbiye ve Tedris Üzerine Görüşleri”. Akademik Tarih ve Düşünce Dergisi 8/3 (Temmuz 2021), 984-1001.
  • Madelung, Wilferd. “Nasir al-Din Tusi’s Ethics Between Philosophy, Shi‘ism and Sufism”. Ethics in Islam. ed. R. G. Hovannisian. 85-101. Malibu, CA: Undena, 1985.
  • Martinez-Yarza, N. vd. “The impact of family involvement on students’ social-emotional development: the mediational role of school engagement”. European Journal of Psychology of Education 39 (Haziran 2024), 4297-4327.
  • MTHT, MacTutor History Mathematics. “Nasir al-Din al-Tusi”. Erişim 18 Şubat 2025. https://mathshistory.st-andrews.ac.uk/Biographies/Al-Tusi_Nasir/
  • Miri, S. M. H. - Qobeitizadeh, M. “Explaining the Educational Goals of Children with Emphasis on the Virtuous Approach from the Perspective of Khajeh Nasir Al-Din Tusi”. Pazhuheshname-Ye Akhlaq 14/52 (Ağustos 2021), 69-86.
  • Naderi, M. - Azarshab, M. “Hajj and the Collective Identity of the Islamic Ummah”. Hajj and Ziarah Research Journal 9/1 (Haziran 2024), 157-185.
  • Najafi, M. vd. “Moral education according to Khajeh Nasir al-Din Tusi with emphasis on the principles and objectives”. Marifat 25/4 (2016), 37-50.
  • Nasr, Seyyed Hossein. The Islamic Intellectual Tradition in Persia. Richmond: Curzon Press, 1996.
  • Niyaraki, F. Abolhassani - Ghorbani, H. “The Model of Moral Development from the Viewpoint of Nasir Al-Din al-Tusi”. Revelatory Ethics 8/2 (Şubat 2019), 75-106.
  • Paul, S. A. S. vd. “Parents’ perspectives on home-based character education activities”. Journal of Family Studies 28/3 (Ağustos 2020), 1158-1180.
  • Bertolacci, Amos. “Arabic and Islamic Metaphysics”. Stanford Encyclopedia Philosophy. Erişim 22 Şubat 2025. https://plato.stanford.edu/entries/arabic-islamic-metaphysics/
  • Prasetya, M. D. T. - Rokhman, M. A. “A journey to ethical life: a moral reading of Shakespeare’s Othello through the Nasirean Ethics of Naṣir al-Din al-Ṭūsī”. Lexicon 6/2 (Ocak 2020), 139-155.
  • Robbana, A. vd. “Revisiting socioeconomic development hypothesis: does zakat matter for OIC member countries?” Journal of the Knowledge Economy 15 (Ocak 2024), 14379-14404.
  • Sak, Ramazan vd. “Bir Araştırma Yöntemi Olarak Doküman Analizi”. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi 4/1 (Mayıs 2021), 227-256.
  • Seyidbeyli, Maryam. “Life and Activity of Nasir Al-Din al-Tusi”. History of Science and Technology 10/2 (Aralık 2020), 353-367.
  • Sheykh, A. vd. “Comparative Study of Educational Objectives from the Perspective of Makhtumkuli Faraghi, Molla Ahmad Naraqi, and Khwaja Nasir al-Din Tusi”. Journal of Study and Innovation in Education and Development 4/4 (Ocak 2024), 125-139.
  • Sıddık, İsa. Tarih-i Ferheng-i İran. Tahran: İntişarat-ı Danışgah-ı Tahran, 1363.
  • Şahinoğlu, M. Nazif. “Ahlâk-ı Nâsırî”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. Erişim 27 Aralık 2024. https://islamansiklopedisi.org.tr/ahlak-i-nasiri
  • Şirinov, Agil. “Tûsî, Nasîruddin”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. Erişim 27 Aralık 2024. https://islamansiklopedisi.org.tr/tusi-nasiruddin
  • Tûsî, Nasîruddîn. Awsaf al-Ashraf. PDF: Al-Islam, 1991. https://www.al-islam.org/printpdf/book/export/html/12009.
  • Tûsî, Nasiruddin. Contemplation and Action: The Spiritual Autobiography of a Muslim Scholar. çev. S. J. Badakhchani. London: I. B. Tauris & The Institute of Ismaili Studies, 1998.
  • Tûsî, Nasiruddin. Kitâbu Esâsi’l-İktibâs fi’l-Mantık. thk. Seyyid Mîrzâ Muhammed Takî Müderris-i Razavî. Tahran: Dânişgâh-ı Tahrân, 1988.
  • Tûsî, Nasiruddin. The Nasirean Ethics. çev. G. M. Wickens. London: George Allen & Unwin, 2010.
  • Tûsî, Nasîrüddîn. Kavâidu’l-Akaid. thk. ʿAllāma Ṭabāṭabāʾī. Necef: el-Matbaʿa el-Haydarîyye, 1964.
  • Tûsî, Nasîrüddîn. Keşfu’l-Murad fî Şerhi Tecrîdi’l-İtikad. Kum: Müessese-i İntişarat-ı İslamî, 1407.
  • Tûsî, Nasîrüddîn. Risale-i fi’s-Seyr u Sülûk. çev. Muhammed Takî Dânişpejûh. Tahran: Anjuman-i Âsâr-i Millî, 1951.
  • Ziai, Hossein. “The Illuminationist Tradition”. History of Islamic Philosophy. ed. Oliver Leaman - Seyyed Hossein Nasr. 465-496. London: Routledge, 1996.
There are 45 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Religious Studies (Other)
Journal Section Research Article
Authors

Abdulhalim Inam 0000-0028-3703-9610

Submission Date August 22, 2025
Acceptance Date December 28, 2025
Publication Date December 30, 2025
Published in Issue Year 2025 Volume: 25 Issue: 2

Cite

ISNAD Inam, Abdulhalim. “Nasîrüddîn-I Tûsî’nin Değerler Ve Din Eğitimi Anlayışı”. Marife Dini Araştırmalar Dergisi 25/2 (December2025), 547-566. https://doi.org/10.33420/marife.1770276.