İslâm aile hukukuna göre nikâh akdinin sonlandırılmasında temel yöntem bireysel iradeye dayanan talaktır. Bununla beraber bazı durumlarda bu akdin yargı tarafından sonlandırılmasına ihtiyaç duyulmuştur. Söz konusu durumlar, mezhepler arasında farklı yaklaşımlara sahiptir. Bu çalışmada, Maliki mezhebine göre tefrik sebeplerinden hastalık ve kusur unsurları incelenmiştir. Konuya genel bir bakış açısı sağlama adına, giriş bölümünde tefrîk’in tarifi, mahiyeti ve hukuk sistemi içerisinde yer almasının dayanakları da ele alınmıştır. Hastalık ve kusur diye isimlendirdiğimiz durumlar, kaynaklarda uyûb-ı müştereke, uyûb-ı ricâl ve uyûb-ı nisâ ifadeleri eşliğinde zikredilmektedir. Bu ifadelere uygun olarak, hem erkek hem de kadında bulunan ayıplar (uyub-ı müştereke) “hastalık” başlığı altında, taraflarda bulunan cinsel hastalıklar da “erkekte bulunan kusur (uyub-ı rical)” ve “kadında bulunan kusur (uyub-ı nisa)” başlığı altında değerlendirilmiştir. Taraflarda bulunması söz konusu olan hastalık ve kusurun Mâlikî mezhebinde tefrîk sebebi olarak kabul edilmesinin gerekçeleri üzerinde durulmuş, bu gerekçeler doğrultusunda tıbbi gelişmeler dikkate alınarak günün şartlarına göre değerlendirme yoluna gidilmiştir.
The principal method for ending a contract of marriage according to the Islamic family law is the individual divorce. Nevertheless, in some cases, it is needed to put an end to this contract by the court. The cases in question have been approached in different ways by Islamic legal schools. This study is intended to discuss diseases and defects as two legal reasons for tafrīq, i.e. the judicial divorce, in the Māliki school of jurisprudence. With a view to providing an outline of the subject, the introduction shall address the definition and nature of the tafrīq, as well as the grounds for its being included in the legal theory. The cases that are included in the category of disease and defect are referred to as ‘uyūb mushtarakah (defects common to both men and women), ‘uyūb-i rijāl (defects of men) and ‘uyūb-i nisā (defects of women). In keeping with these terms, the defects common to both men and women have been categorized as “diseases” while the sexual defects have been categorized as the “defects of men” and the “defects of women”. The reasons for the disease and defect existing in the parties being considered to be legal grounds for the tafrīq have been investigated, offering an assessment in line with these grounds by taking account of the modern developments in medical sciences. In addition, today’s diseases and defects have been treated, which can count as the tafrīq reason, though they are not mentioned in the classical legal literature.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Religious Studies |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | December 31, 2019 |
Acceptance Date | November 11, 2019 |
Published in Issue | Year 2019Volume: 19 Issue: 2 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.