The hujjiyya (probative) problem of isolated Hadiths/al-khabar al-wahid/al-ahad is one
of the controversial issues in Shia Imamiyya as well as in the ahl al-Sunna. Shi’i Imami
scholars who lived in the mutaqaddimun period usually argue that isolated hadiths don’t
express ilm, so they can not be accepted as a hujja; but primarily Sheikh al-Taifa al-Tusi
and other some Usuli scholars, who are adherents of mutaakhkhirun period, argue that
al-khabar al-wahid can be accepted as a hujja, provided that it includes some qualifications.
This article, therefore, aims to examine and discuss the main reasons and basis of
different opinions of Tusi and of his teachers Sheikh Mufid and Sharif al-Murtaza about
al-khabar al-wahid and the historical evolution of al-Tusi’s opinion.
Haber-i vâhid’in hücciyeti meselesi, Ehl-i sünnet’te olduğu gibi İmâmiyye Şîası’nda da tartışmalı bir konudur. Mütekaddimûn dönemi İmâmî âlimleri genellikle haber-i vâhidin ilim ifade etmediğini, dolayısıyla delil olarak kabul edilemeyeceğini ifade etmelerine karşın, başta Şeyh Tûsî olmak üzere bir kısım müteahhirûn dönemi âlimleri, belirli şartları taşıması hâlinde haber-i vâhidin delil olabileceğini savunmuşlardır. Bu makalede, bu görüş değişikliğinin sebepleri ile İmâmiyye Şîası Usûlî Ekolü âlimlerinden Şeyh Tûsî’nin, aynı ekole mensup hocaları Şeyh Müfid ve Şerîf el-Mürtezâ’nın düşünceleriyle bağdaşmayan haber-i vâhidle ilgili görüşlerinin dayanakları ve tarihî seyri incelenip tartışılacaktır
Other ID | JA35DY93AU |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | August 31, 2014 |
Published in Issue | Year 2014Volume: 14 Issue: 2 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.